Ludność i gospodarka Pojezierza Drawskiego
Ludność
i gospodarka
Pojezierze Drawskie, najprościej opisując, znajduje się w okolicy Drawska Pomorskiego i Jeziora Lubie, na terenie pojezierza leży powiat drawski, położony w południowo-wschodniej części województwa zachodniopomorskiego.
W obecnym kształcie w skład powiatu wchodzi pięć gmin: Czaplinek, Drawsko Pomorskie, Kalisz Pomorski, Złocieniec i Wierzchowo. Po II wojnie światowej, Pojezierze Drawskie stało się częścią Polski, a region został zasiedlony przez osadników pochodzenia polskiego. Obecnie zamieszkuje go ok. 57 tys. mieszkańców. Walory turystyczne gmin wchodzących w skład powiatu sprawiają, że w okresie letnim liczba ludności zdecydowanie zwiększa się nawet do 40%.
Powierzchnia Powiatu wynosi 1.772 km2, w tym 46% stanowią obszary leśne, blisko 6% wody powierzchniowe, 34% użytki rolne. Pozostałe grunty o różnym charakterze zajmują 14% powierzchni powiatu.
Gospodarka powiatu drawskiego reprezentowana jest przez takie branże jak: rolnictwo, przetwórstwo rolno-spożywcze; w przemyśle dominują branże: drzewna, odzieżowa i budowlana. W widoczny sposób rozwija się rzemiosło i wytwórczość.
Pod względem małej i średniej przedsiębiorczości wyróżnia się Złocieniec. Czaplinek pełni funkcję centrum turystycznego regionu. Drawsko Pomorskie jest miastem, gdzie znajduje się większość administracji powiatowej oraz instytucji o charakterze regionalnym.
Przestrzenne rozmieszczenie ośrodków gospodarczych skupia się głównie wokół miast powiatu: Złocieńca, Drawska Pomorskiego, Czaplinka i Kalisza Pomorskiego. Występują tu zakłady przetwórstwa mięsnego, budownictwa, przemysłu wydobywczego i ceramicznego, przemysłu elektrotechnicznego oraz odzieżowego. Najbardziej zaś rozwiniętą gałęzią przemysłu jest na tym terenie przemysł drzewny. Na terenie Powiatu działa ponad 3000 podmiotów gospodarczych, które funkcjonują w takich branżach jak przemysł, budownictwo, transport, handel, gastronomia i usługi.
Powiat posiada dobrze rozwiniętą sieć dróg zapewniających dojazdy do wszystkich miejscowości leżących w jego granicach.
Drogami krajowymi są dwa ciągi komunikacyjne przecinające Powiat w kierunkach wschód/zachód. Są to, droga nr 20 (Stargard – Drawsko Pom. – Gdynia) oraz droga nr 10 (Granica Państwa – Lubieszyn – Płońsk). Drogi wojewódzkie przebiegające przez teren powiatu, to droga nr 175 (Drawsko Pomorskie – Kalisz Pomorski), nr 173 (Połczyn Zdrój – Drawsko Pomorskie) oraz nr 163 (Kołobrzeg Wałcz).
W środkowej części powiatu, w pasie Pojezierza Drawskiego, występują liczne jeziora, z których największe to: Drawsko, Siecino i Lubie.
Aspekt historyczny związany z demografią Pojezierza Drawskiego to przede wszystkim zmiany wynikające z procesów migracyjnych i zmieniających się granic państwowych.
Wczesne osadnictwo Słowian na Pojezierzu Drawskim miało miejsce w okresie późnego średniowiecza i wczesnej epoki nowożytnej. Słowianie osiedlili się na tych terenach, tworząc swoje wspólnoty wiejskie i rozwijając gospodarkę opartą na rolnictwie i hodowli. Ludność uprawiała pola, uprawiając zboża, warzywa i owoce. Hodowano również bydło, owce i trzodę chlewną.
Pojezierze Drawskie było i jest bogate w lasy, które stanowiły ważne źródło drewna i innych surowców leśnych. Drwale i leśnicy zajmowali się wycinką drzew, produkcją drewna na potrzeby budownictwa, opału i innych wyrobów drzewnych.
Dzięki licznym jeziorom i rzekom, rybołówstwo było ważnym elementem gospodarki. Ryby stanowiły nie tylko źródło pożywienia dla lokalnej społeczności, ale także były elementem wymieniany handlowej z mieszkańcami ościennych regionów.
W wyniku różnych wydarzeń historycznych, takich jak wojny i rozbicie feudalne, ludność Pojezierza Drawskiego podlegała migracjom, zarówno przymusowym, jak i dobrowolnym, zależnym od kontekstu historycznego i decyzji politycznych.
W miastach i większych osadach Pojezierza Drawskiego rozwijały się warsztaty rzemieślnicze, w których wytwarzano różnorodne produkty, takie jak ceramika, wyroby metalowe, tkaniny czy wyroby skórzane. Rzemieślnicy handlowali swoimi wyrobami na lokalnych targowiskach, a także uczestniczyli w dalekosiężnym handlu.
W XIX wieku, w ramach polityki germanizacyjnej, władze pruskie i niemieckie zachęcały do osadnictwa niemieckiego na Pomorzu Zachodnim, w tym na terenach Pojezierza Drawskiego. Niemieccy osadnicy przybyli na te ziemie, wpływając na skład etniczny populacji i wprowadzając elementy swojej kultury i języka.
Wraz z rozwojem przemysłu na przełomie XIX i XX wieku, w Pojezierzu Drawskim pojawiły się fabryki i zakłady przemysłowe, szczególnie w większych miejscowościach. Powstały młyny, cegielnie, tartaki, a także zakłady produkujące maszyny rolnicze i inne wyroby przemysłowe.
Ze względu na malownicze krajobrazy, jeziora i lasy, Pojezierze Drawskie zaczęło przyciągać turystów i letników w okresie międzywojennym. Rozwijały się pensjonaty, ośrodki wypoczynkowe i infrastruktura turystyczna, co przyczyniło się do rozwoju sektora usługowego.
Po zakończeniu II wojny światowej, w wyniku zmian granic i politycznych decyzji, doszło do masowych wysiedleń ludności niemieckiej z Pomorza Zachodniego, w tym z terenów Pojezierza Drawskiego. Wielu mieszkańców niemieckiego pochodzenia zostało zmuszonych do opuszczenia swoich domów i przeniesienia się na tereny obecnych Niemiec.
Pojezierze Drawskie stało się częścią Polski, a region został zasiedlony przez nową polską ludność. Wzrosła liczba osadników pochodzenia polskiego, którzy osiedlili się na tych terenach.